Njerzit e antikitetit ndërtuan “varre” me qemer të harkuar dhe te thellë sepse dinin për Gjeoaktinat, Fushat Gjeopatike dhe ndikimin e tyre. “Gjeo-rrezet” janë një fenomen relativisht i panjohur në tokë që qytetërimet e lashta duket se e kanë njohur, por në rrjedhën e historisë e kanë harruar.
Toka, si planetët e tjerë, është një organizëm i gjallë, domethënë prodhon energji. Kjo energji është përgjegjëse për funksionet e planetit si vegjetacioni, prodhimi i mineraleve, etj. Energjia e tokës udhëton përmes rrezeve nëntokësore brenda kores në të gjithë planetin, vazhdimisht.
Kjo rrjedhje e energjisë është e dobishme për organizmat e gjallë, por ndonjëherë mund të jetë e dëmshme. Kur të ashtuquajturat “gjeo-rreze” hasin në rrymat nëntokësore të ujit, përqendrimet minerale, prishjet tektonike dhe zgavrat nëntokësore, atëherë gjatësia e valës së tyre ndryshon, deformon dhe mund të dëmtojë organizmat.
Në veçanti, kur një gjeo-rreze kalon nëpër ujërat nëntokësore me një rrjedhë të ulët, ajo ngarkohet në atë mënyrë që të prodhojë jone pozitive. Përmes osmozës, jonet pozitive që kalojnë nga brendësia e tokës në sipërfaqe shkaktojnë fusha të energjisë së dëmshme.
Në fusha të tilla zakonisht asnjë bimësi nuk rritet ndërsa të gjithë pemët që mund të kenë ekzistuar në këtë faqe përkulen. Njerëzit në zona të tilla sëmuren dhe kafshët i shmangin ato nga instinkti.
Kuajt zakonisht kanë ngërçe dhe lopët kanë vështirësi në prodhimin e qumështit. Disa kafshë si macet dhe bletët preferojnë zonat gjeopatogjene. Milingonat preferojnë të ndërtojnë fole pikërisht mbi zona të tilla. Grekët e lashtë ishin të parët që gjetën gjeo-rrezet duke përdorur radoskopi. Ata kishin zbuluar se energjia negative e gjeo-rrezeve mund të neutralizohej me ndërtimin e ndërtesave piramidale ose me qemer në fushën specifike.
Varret me qemer e të thellë të Mikenës dhe piramida e Ellinikos janë shembuj të mirënjohur. Në fakt, grekët dikur ndërtonin varreza në fusha gjeopatike pasi ishte një vend që mbeti i pashfrytëzuar. Varri me qemer. Energjia negative e gjeo-rrezeve mund të neutralizohet me ndërtimin e ndërtesave piramidale ose të harkuara në fushën specifike.
Kinezët ndëshkuan ata që ndërtuan shtëpi në fusha gjeopatike dhe i quajtën gjeo-rrezet “linja dragoi”. Popujt e tjerë i quanin “rryma të zeza”, “rreze negative jeshile” dhe “linja lei”.
Është gjetur se Woodenge, pranë Stonehenge, është ndërtuar pikërisht në kryqëzimin e rrymave nëntokësore të ujit, në një pikë kyçe. Egjiptianët, epiriotet, Ilirët, hebrenjtë, druidët, persët, indianët, dhe romakët gjithashtu përdorën metodën e rabdoskopisë për të gjetur ujin, pasurinë minerale ose gjeo-rrezet. Mbretëresha Kleopatra e Egjiptit kishte gjithmonë gërmues ari në krah.
Gustav Freicher von Paul ishte një shkencëtar gjerman dhe radioskopist i njohur këtyre shufrave në fillim të shekullit të 20-të. Në 1929 ai kreu kërkime për të gjetur se sa të dëmshëm ishin disa gjeo-rreze që kalonin nën qytete dhe sa lidheshin me vdekjen e banorëve nga kanceri.
Von Paul vizitoi qytetin bavarez Wilsburg dhe, duke përdorur metodën e rabdoskopisë, vendosi të gjitha pikat përmes të cilave kaluan gjeo-rrezet e dëmshme. Pastaj ai vizatoi një hartë të qytetit me gjeo-rrezet përkatëse. Për hulumtimin, von Paul nuk e njihte qytetin dhe nuk kishte qasje tek asnjë banor që mund të ndikonte në rezultatet e tij.
E gjitha kjo është bërë me ndihmën e zyrtarëve komunal dhe policisë. Harta u krahasua më pas me të dhënat e 54 banorëve që kishin vdekur nga kanceri. Von Paul zbuloi se të 54 qytetarët po flinin mbi gjeo-rrezet e dëmshme. Të dhënat erdhën nga arkivat e qytetit. Ai kreu eksperimente të ngjashme në qytete të tjera me gjetje të ngjashme.
Ai u kthye në qytetin e Wilsburg dhe zbuloi se 11 banorë të tjerë që flinin mbi gjeo-rrezet e dëmshme kishin vdekur ndërkohë nga kanceri. Ai më vonë ia paraqiti punën e tij Komitetit Qendror për Kërkimin e Kancerit në Berlin dhe Qendrës Mjekësore të Mynihut. Ai kishte ideuar një shkallë nga 1 në 16 për të matur sa i dëmshëm është një gjeo-rreze.
Ata arritën në përfundimin se gjeo-rrezet me një forcë prej më shumë se 9 ishin kancerogjene. Gjetjet e tij u konsideruan të kënaqshme dhe u botuan, ndërsa shumë studiues filluan studimet e tyre me gjetje të ngjashme. Von Paul vlerëson se 2.5% e sipërfaqes së Tokës lëshon rrezatim të dëmshëm. Informacion i marrë nga libri” Flini në një vend të sigurt?” nga Rolf Gordon nga botimet Korontzi.